ریشه مشکلات خاورمیانه کیست و راه حل چیست؟

احترام به حقوق اجتماعی در داخل و احترام به حقوق کشورهای همسایه و جامعه بین المللی ارزش پایه ای است که کوروش بزرگ بنیانگذار آن بود و یکی از افتخارات ایرانیان است. بعد از سرقت انقلاب 57 توسط آخوندها و روضه خوانهای یک ریالی ارزشها و افتخارات ایرانیان زیر پا گذاشته شد و آخوندها به رسم دوران جاهلیت و به تبعیت از طبقه ارتجاعی خودشان ما را به قرون وسطی سقوط دادند، کشورگشایی و دخالت در کشورهای همسایه را با سرکوب و خفقان در داخل ترکیب کردند و ایران ستم زده و بایکوت شده کنونی را ایجاد کردند. مماشات گران نیز با ندیده گرفتن واقعیتها و فقط و فقط بخاطر منافع کوتاه مدت خود از آخوندها حمایت میکنند. البته انسانهایی هم هستند که در مقابل مماشات میایستند و منافع دراز مدت کشورهای خودشان را ترجیح میدهند.

اسکات والکر فرماندار ایالت ویسکانسن و کاندیدای ریاست‌جمهوری آمریکا یكشنبه 27اردیبهشت 94 هشدار داد: برنامه اتمی رژیم ایران تهدیدی برای کشورهای خاورمیانه و کشورهای شورای همکاری خلیج فارس می‌باشد.
او که در کنفرانسی با شرکت کاندیداهای ریاست‌جمهوری حزب جمهوریخواه سخنرانی می‌کرد در مورد توافق اتمی با رژیم ایران گفت:« هر توافقی باید شامل از دور خارج ساختن کامل زیر بنای اتمی غیرقانونی و نامشروع رژیم ایران باشد».

این زیربنای اتمی جزیی از شالوده حکومت نامشروع آخوندها است. لازم است به آقای اسکات والکر بگویم تا این رژیم هست اتمی و سرکوب و صدور تروریسمش هم هست.

سناتور لیندزی گراهام در مقاله‌یی در روزنامه وال استریتژورنال نوشت: «برای این‌که دستیابی رژیم ایران به تسلیحات اتمی را متوقف کنیم ضروریست کارهای بسیار بیشتری انجام پذیرد.»

این کار چیست؟ و چه باید کرد؟

آقای گراهام مقابل مماشاتگران در کشور خودتان و هم پیمانانتان بایستید و اجازه ندهید بیش از این به آخوندهای مرتجع و شقاوت پیشه امتیاز دهند. مقاومت ایران و شورای ملی مقاومت به رهبری خانم مریم رجوی را به رسمیت بشناسید و مطمئن باشید تنها راه حل خلاصی جامعه بین الملل سرنگونی این رژیم ضدبشر است.

این نظر و اعتقاد من بعنوان یک ایرانی وطن پرست است که انتظار یاری از انسانهای شرافتمند را دارد.

فریناز با انتخاب مرگ خود چه پیامی به ما میدهد؟

فریناز خسروانی قربانی رژیم آخوندی

پیام خیلی روشن است، زیر بار زور نرویم حتی به قیمت جان و زندگیمان. شرافت در خون ایرانی است و این تنها ثروتی است که خامنه ای و روحانی و بقیه جلادان نمی توانند آنرا از ما بگیرند.

«مريم رجوي گفت: رژيم زن‌ستيز آخوندي با همه مزدوران و مأموران فاسدش، در مقابل عزم زنان و مردان ايران به‌شدت ناتوان است و از آنان مي‌هراسد.
وي از زنان و جوانان ايران خواست تا در مقابل تعرضات ايادي رژيم، به‌ويژه عليه زنان و دختران شريف ميهنمان به اعتراض برخيزند و اجازه ندهند كه عرض و ناموس و جانهاي جوانان ايران اين چنين قرباني جنايتهاي اين رژيم شود.»

امروز فریناز خسروانی است، دیروز ریحانه جباری بود و قبل از آن صبا و آسیه و هرچه به عقب برویم صفی از پروانه ها می بینیم که گرد شمع آزادی حلقه زده و رسیدن آزادی را نوید می دهند.

این خونهای جوشان سرچشمه انگیزه و عزم ما است. این جانهای عزیز پیشاپیش صفوف اعتراض و تظاهرات در حرکت هستند، با ما می خروشند، با ما می جنگند و به رزم و عزم ما افتخار می کنند همانگونه که ما به آنها افتخار میکنیم. این را با ایمانم میگویم چون دختر خودم هم در صف شهدا است. 

سالیان درازی است که دختران ایران زمین در کنار برادرانشان پرچم رزم را برافراشته نگهداشته و برای احقاق حق خود حاضر به پرداخت هر قیمتی هستند چون می دانند آزادی را باید گرفت، آزادی گوهر گرانبهایی است که شایسته پرداخت بیکران است. مریم رجوی زبان گویای زنان و مردان تحت ستم ایران است و حمایت گسترده آزادگان جهان از فریناز و فرینازها و مردم ستم زده ایران دلیلی بر حقانیت ما است.

تا این رژیم هست ظلم و ستم هم هست. تا این رژیم هست بدبختی و فساد هم هست، تا این رژیم هست سرکوب و جنایت هم هست و تا این رژیم هست آزادی نیست. آزادی در دسترس است فقط باید بهای آنرا بدهیم.

از شما می خواهم برای نجات فرینازهای دیگر دست بدست هم بدهیم، امید را با حمایت از مقاومت مردم ایران در دلها بنشانیم و به همه بگوییم ایرانی تسلیم زور نمی شود. دیکتاتور باید نابود شود.

طرح نو

پشته اي خار بدوش                 ميرود در ره پرپيچ زمان                        و نميداند كيست

كه چرا آمده است و چه سان بايد زيست؟

نه اميدي در دل                        نه فروغي در چشم                   ميكشد پاي به راه تاريك و زخود ميپرسد

تا به كي پوچي و درد؟               تا به كي حسرت و رنج؟                       قلبم از درد غمش مي تابد..

دور ميدان مكان                       ماوراي طپش نبض زمان

حكم رجم شبحي اجرا شد                   به گناهي كه زن است               قلبم از درد بخود مي پيچد...

به كجا مي نگرد؟                      به چه ميانديشد؟

خانه اي روشن و گرم؟             پدر و مادر و اسباب بازي؟

يا به انبوهي آن بار غمي كه فراسوي تن كوچك اوست؟

قلبم از ظلم چنان مي سوزد                     كه طنين طپش اين دل عصياني من، در فضا مي شكند

با صدايي كه مرا مي خواند                      دستهايي كه مرا مي جويد          

چشمهايي كه نگاهش به لبم دوخته است

و لبم

زمزمه رفتن و پيوستن را مي خواند

                        فلك ميهن من منتظر طرح نو است

که هستم؟

 برای ایجاد طرح نو دستها را بهم بدهیم و ایران آینده را با هم رقم بزنیم. وعده ما 13 ژوئن ویلپنت پاریس