امروز خیلی دلم گرفته بود. هرصفحه ای باز می کردم خبر از اعدام و دار و درفش بود. خبر از زنان زندانی و زندانیان سیاسی بود. خبر از کشت و کشتار در عراق و یمن و ... بود. با خودم گفتم این آخوندهای جنایتکار همه جا را به خون کشیده اند. چه باید کرد؟
در لحظات دل بی تابم اشعار زیر را نوشتم و شما را در آن شریک می کنم.
 |
| بودن یعنی این |
ياران زمان گذشته است از درد و غصه گفتن بايد كه متحد شد در هر
فراز بودن
فرياد اعتراضت در كوچه و خيابان گويد به شيخ ملعون اين است راز
بودن
با دست حلقه در هم سرده پيام عصيان پژواك اين پيام
است در ما نياز بودن
شوري دگر بپا كن در كوچه هاي حسرت بشكن يخ زمستان با سوز
و ساز بودن
شيخ زبون چه خواهد جز يأس و نا اميدي بذر اميد افشان در
سبزه زار بودن
او در سكوت ماند، ما در سرود و عصيان اين است رمز هستي،
بودن و يا نبودن
